IX niedziela zwykła, 6 marca 2011 roku

Wykonało się!

Pwt 11,18.26–28 ■ Ps 31 ■ Rz 3,21–25a.28 ■ Mt 7,21–27

W jednej z encyklik papież Benedykt XVI wspomina, że Słowo Boże niesie w sobie nie tylko ładunek informacyjny, ale przede wszystkim formacyjny. Wzywa nas do tego, abyśmy zmienili swoje życie, lub do tego, abyśmy spełnili zadanie, które stawia przed nami Bóg.

W pierwszym czytaniu mowa jest o dwóch drogach, które Bóg daje człowiekowi. Motyw ten wielokrotnie powtarzali Ojcowie Kościoła. Słowo Boże, przenikające głębiej niż miecz obosieczny, każe człowiekowi dokonywać wyboru między życiem z Bogiem a życiem bez Boga, między drogą zbawienia i potępienia. W tym sensie jest ono słowem osądu, ponieważ chcąc pójść dalej, musimy wybrać. Słowo Boże jest wezwaniem do zmiany naszego życia.

Ewangelia przypomina natomiast o tym, że Słowo Boże stawia przed nami zadanie do wykonania. Spójrzmy chociażby na starotestamentalnych bohaterów.

Mojżeszowi Bóg objawia się w płonącym krzaku, wyjawia mu swoje imię i w tym samym momencie daje mu zadanie do wykonania – idź, uwolnij mój naród z niewoli.

Eliasz został posłany przez Boga na górę i tam w „łagodnym powiewie” usłyszał: Wracaj przez pustynię i namaść Elizeusza na proroka po tobie.

Ten sam schemat możemy zauważyć również w życiu wielu świętych.

W liście skierowanym do jednego ze współbraci kartuz Guigon, pisząc na temat lectio divina, tłumaczy metodę odczytywania tajemnic Słowa Bożego. „Czytanie jest to pilne wnikanie skupionym duchem w Święte Pismo. Rozmyślanie jest wnikliwym działaniem ducha, badającym treść ukrytej prawdy za pomocą własnego rozumu. Modlitwa jest skierowaniem ku Bogu oddanego serca celem oddalenia zła lub zyskania dobra. Kontemplacja jest jakimś uniesieniem ponad siebie ducha zakotwiczonego w Bogu, jest zakosztowaniem radości wiekuistej słodyczy”.

Benedykt XVI w ostatniej adhortacji do czterostopniowego schematu: lectio, meditatio, oratio, contemplatio, dodaje jeszcze piąty element: actio. Pisze: „Lectio divina w swojej dynamice nie kończy się, dopóki nie doprowadzi do działania (actio), sprawiającego, że życie wierzącego staje się darem dla innych w miłości” (Verbum Domini, 87).

Przykład doskonałego wypełnienia Słowa, które skierował Bóg do człowieka, pozostawił nam sam Chrystus. „Wykonało się” (J 19,30). Wykonało się wszystko, co zostało powiedziane, i Życie stało się doskonałym Darem.

Wojciech Surówka OP